ស្ដាប់ ឬ ទាញយកសំឡេង
ក្រុមនិស្សិតមកពីសកលវិទ្យាល័យនានានៅរាជធានីភ្នំពេញ ចុះពិនិត្យស្ថានភាពជាក់ស្ដែងលើតំបន់ដីមានជម្លោះ នៅភូមិជើង ឃុំជាំ ស្រុកមេមត់ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ កាលពីថ្ងៃទី១៧ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥។
RFA/Saut Sokprathna
ប្រជាពលរដ្ឋនៅឃុំជាំ ស្រុកមេមត់ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដែលមានបញ្ហាជម្លោះដីធ្លីជាមួយអាជ្ញាធរវៀតណាម រួមនឹងយុវជនជាច្រើននាក់ ចង់ឱ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរសមាសភាពគណៈកម្មាធិការជាតិទទួលបន្ទុកកិច្ចការព្រំដែន និងសើរើបញ្ហាព្រំដែនសាជាថ្មី។ ពួកគេយល់ថា មន្ត្រីគណៈកម្មាធិការជាតិទទួលបន្ទុកកិច្ចការព្រំដែនធ្វើការងារព្រំដែនកន្លងមក គឺមិនមានតម្លាភាពដែលធ្វើឱ្យពលរដ្ឋរងទុក្ខ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មន្ត្រីអាជ្ញាធរកិច្ចការព្រំដែនបញ្ជាក់ថា ការស្នើនោះគឺមិនអាចទៅរួចទេ។
បើទោះបីជាមន្ត្រីរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានចេញបកស្រាយជាច្រើនលើកច្រើនសាថា ដីជម្លោះរវាងពលរដ្ឋកម្ពុជា នៅភូមិជើង ឃុំជាំ ស្រុកមេមត់ គឺស្ថិតនៅក្នុងដីរបស់អធិបតេយ្យភាពប្រទេសវៀតណាម ក៏ដោយ ប៉ុន្តែពលរដ្ឋ រួមនឹងក្រុមនិស្សិតបញ្ញវន្តដែលនាំគ្នាទៅពិនិត្យបញ្ហានេះ នៅតែមិនអស់ចិត្ត។ ពួកគេថែមទាំងស្នើឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា សើរើឡើងវិញចំពោះបញ្ហាព្រំដែនប្រទេសទាំងពីរ ពិសេសនៅតំបន់មានភាពចម្រូងចម្រាស ពីព្រោះពួកគាត់មិនជឿថា ដីតំបន់នោះជាកម្មសិទ្ធិប្រទេសវៀតណាម ទេ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេមិនទុកចិត្តលើរបៀបធ្វើការងាររបស់មន្ត្រីរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ជុំវិញបញ្ហាព្រំដែននេះឡើយ។
និស្សិតឆ្នាំទី៣ រៀននៅសកលវិទ្យាល័យខេមរៈ ជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយ កញ្ញា ហ៊ន់ វលក្ខណ៍ ឱ្យដឹងថា បញ្ហាព្រំដែនគឺជាបញ្ហាសំខាន់សម្រាប់ពលរដ្ឋខ្មែរ ពិសេសយុវជន។ កញ្ញាថា ប្រសិនបើមិននាំគ្នាយកចិត្តទុកដាក់ទេ គឺកាន់តែធ្វើឱ្យបរទេសមើលងាយ និងកាន់តែធ្វើឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរនៅតាមព្រំដែនប្រឈមការបាត់បង់ដីរបស់ខ្លួន៖ «បើយើងមិនមកថ្ងៃហ្នឹងទេ គឺវារឹតតែស្ងប់ស្ងាត់ហើយគេរឹតតែចូលមក។ អ៊ីចឹងពួកយើងមក គឺដើម្បីអាចជាសារដល់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ឱ្យគាត់គិតគូរឡើងវិញចំពោះបញ្ហាព្រំដែនគោកនិងទឹក»។
មិនគ្រាន់តែជាសារផ្ញើជូនរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ឱ្យគិតគូររឿងព្រំដែនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែកញ្ញា វលក្ខណ៍ ក៏ចង់ឱ្យផ្លាស់ប្ដូរគណៈកម្មាធិការកិច្ចការព្រំដែនទៀតផង ដើម្បីផ្ដល់ឱកាសដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ និងជៀសវាងមានបញ្ហាបន្តទៀត។
ស្រដៀងគ្នានេះ និស្សិតឆ្នាំទី១ នៃវិទ្យាស្ថានស៊ីតិច កញ្ញា លី ចាន់វត្តី យល់ថា ក្នុងនាមយុវជនគប្បីស្វែងរកការពិតជុំវិញបញ្ហានេះ ដោយមិនត្រូវចេះតែហៃអើតាមតែមន្ត្រីថ្នាក់លើឡើយ។ កញ្ញាបន្ថែមទៀតថា កម្មសិក្សាស្វែងការពិតជុំវិញចំណុចដែលអាជ្ញាធរ និងពលរដ្ឋវៀតណាម បាញ់ថ្នាំពុលលើដំណាំពលរដ្ឋខ្មែរក្នុងភូមិជើង ឃុំជាំ កាលពីខែមេសា គឺរកឃើញថា ខុសគ្នាស្រឡះរវាងការលើកឡើងរបស់ប្រមុខការទូតកម្ពុជា គឺលោក ហោ ណាំហុង និងពលរដ្ឋរស់នៅទីនោះ៖ «ក្រោយពីដឹងច្បាប់ ពួកខ្ញុំជាយុវជនហ្នឹងសុំឱ្យខាងរាជរដ្ឋាភិបាលសើរើឡើងវិញចំពោះរឿងព្រំដែនហ្នឹង»។
បន្ថែមលើនេះ ប្រធានសហព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តកម្ពុជា និងជាតំណាងក្រុមប្រឹក្សាឃ្លាំមើលកម្ពុជា លោក ម៉ៅ ពិសេស មើលឃើញថា ការបោះបង្គោលព្រំដែនលេខ ៩៤ និង ៩៥ កាលពីឆ្នាំ២០០៨ គឺធ្វើឡើងក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់ និងមានភាពលាក់លៀម៖ «ការបោះបង្គោលព្រំដែនកាលពីឆ្នាំ២០០៨ ហ្នឹងរវាងអាជ្ញាធរព្រំដែនកម្ពុជា និងអាជ្ញាធរយួននោះ គឺធ្វើឡើងរបៀបស៊ុមគ្រលុំគ្នា មិនបានប្រាប់ដល់អាជ្ញាធរ ប្រជាពលរដ្ឋឱ្យបានដឹងឮទេ»។
ចំណែកពលរដ្ឋនៅភូមិជើង ជាច្រើនវិញ ក៏ស្នើសុំឱ្យមានការរៀបចំគណៈកម្មាធិការព្រំដែនមួយឯករាជ្យ ដោយមានទាំងភាគីអន្តរជាតិចូលរួមផង ដើម្បីធ្វើការងារនេះ។ បើទោះបីជាពួកគាត់ត្រូវ ខាតបង់ផ្ទៃដីរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏ពួកគេស្ងប់ចិត្តដែរ។
ការលើកឡើងឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា សើរើរឿងព្រំដែនឡើងវិញនេះ ក្រោយពេលក្រុមនិស្សិតមកពីសកលវិទ្យាល័យផ្សេងៗ នៅរាជធានីភ្នំពេញ ប្រមាណជាង ១៥០នាក់ ចុះពិនិត្យមើលស្ថានភាពដីជម្លោះផ្ទាល់កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែឧសភា។
ទាក់ទងការលើកឡើងឱ្យមានការសើរើរឿងព្រំដែនឡើងវិញ ទេសរដ្ឋមន្ត្រី ទទួលបន្ទុកបេសកកម្មពិសេសកិច្ចការព្រំដែន លោក វ៉ា គឹមហុង មានប្រសាសន៍ថា ពាក់ព័ន្ធរឿងព្រំដែននៃប្រទេសទាំងពីរគឺគេធ្វើឡើងទ្វេភាគីរវាងរដ្ឋនិងរដ្ឋ។ ចំណែកការកំណត់ខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែននៅចំណុចដីជម្លោះនោះ គឺមានការចង្អុលបង្ហាញពីពលរដ្ឋជាម្ចាស់ស្រែ ចម្ការ និងអាជ្ញាធរខ្មែរនៅទីនោះ រហូតឈានទៅសម្រេចដោះដូរផ្ទៃដីចំនួន ១០០ហិកតារទៀតផងកាលពីឆ្នាំ២០១១ ដែលលោកហៅថា ជារឿងត្រឹមត្រូវនៅពេលនោះ ពីព្រោះមានការឯកភាពពីនាយករដ្ឋមន្ត្រីទាំងសងខាង ព្រមទាំងធ្វើឡើងតាមផ្លូវច្បាប់ និងបច្ចេកទេស។
លោកមិនយល់ឡើយថា ហេតុអ្វីបានជាក្រុមនិស្សិតមិនជឿលើគណៈកម្មការព្រំដែនដែលបំពេញការងារទៅតាមបទដ្ឋានច្បាប់ និងបច្ចេកទេស ប៉ុន្តែបែរជាចង់ទាមទារដូចការលើកឡើងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទៅវិញ ដែលលោកថា គឺជារឿងមួយមិនអាចទៅរួច៖ «ការធ្វើព្រំដែនមិនមែននឹកឃើញប្តូរៗស្រេចតែចិត្តទេ វាមិនមែនទៅអ៊ីចឹង។ ការកាន់កាប់ជាក់ស្ដែងសុទ្ធតែជាការចរចា ហើយសុំការអនុញ្ញាតពីនាយករដ្ឋមន្ត្រីធ្វើការដោះដូរ»។
ទេសរដ្ឋមន្ត្រីដដែលឱ្យដឹងទៀតថា ពលរដ្ឋចេះតែអះអាងថា ពួកគេធ្វើស្រែចម្ការលើដីនោះតាំងពីដូនតាមក ប៉ុន្តែលោកចោទសួរទៅវិញថា ក្រោយពីរបបខ្មែរក្រហម តើពលរដ្ឋមានដីដូនតាពីណាមក? លោកបញ្ជាក់ថា គណៈកម្មាធិការព្រំដែនកម្ពុជា ធ្វើកិច្ចការងារនេះដោយតម្លាភាព និងសំអាងទៅលើផែនទីភូមិសាស្ត្រឥណ្ឌូចិន ដោយគិតខ្នាត ១/១០០.០០០ ដែលបោះពុម្ពនៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៣៣ និងឆ្នាំ១៩៥៣ ក្នុងសម័យអាណាព្យាបាលបារាំង ហើយត្រូវបានគេយកទៅតម្កល់ទុកនៅអង្គការសហប្រជាជាតិនៅឆ្នាំ១៩៦៤។ ផែនទីនោះហើយដែលការពារដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃប្រទេសកម្ពុជា ពុំមែនដូចការលើកឡើងរបស់មន្ត្រីគណបក្សប្រឆាំង ឬមនុស្សមួយចំនួនទៀត ដែលថា ការបោះបង្គោលព្រំដែនរវាងកម្ពុជា និងវៀតណាម គឺអនុលោមតាមសន្ធិសញ្ញាបំពេញបន្ថែមដែលពួកគេមិនយល់អ្វីឡើយ។
លោក វ៉ា គឹមហុង៖ «ប្អូនឯងកុំនិយាយសន្ធិសញ្ញា២០០៥ គ្មានសន្ធិសញ្ញា២០០៥ ណាដូចពួកប្រឆាំង ឬនរណានិយាយដោយមិនដឹងអីនោះទេ។ គឺមានផែនទីតែមួយក្រោមភូមិសាស្ត្រឥណ្ឌូចិន ដែលបារាំង ទុកឱ្យកាលពីស្រុកយើងបានឯករាជ្យ»។
ទោះជាបែបនេះក្តី កន្លងមកការបោះបង្គោលព្រំដែនកំណត់ព្រំប្រទល់រវាងប្រទេសទាំងពីរ គឺគេកម្រឃើញអាជ្ញាធរបោះនៅលើដីពលរដ្ឋវៀតណាម ណាស់ ពោលគឺតែងបោះបង្គោលលើដីពលរដ្ឋខ្មែរ។
ឆ្លើយតបបញ្ហានេះ អ្នកតំណាងរាស្ត្រគណបក្សប្រឆាំង តែងតែមិនពេញចិត្តចំពោះការកំណត់ខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែនរវាងប្រទេសកម្ពុជា និងវៀតណាម នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដោយអះអាងថា ជាកំណត់មួយដែលធ្វើឡើងតាមសន្ធិសញ្ញាបំពេញបន្ថែមនោះ។
លោក ម៉ៅ មុនីវណ្ណ មានប្រសាសន៍ថា បើចង់ដឹងច្បាស់ថា រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា យកផែនទីភូមិសាស្ត្រឥណ្ឌូចិន មកប្រើ ឬមិនប្រើនោះ គប្បីរាជរដ្ឋាភិបាលបង្កើតគណៈកម្មាធិការមួយដែលឯករាជ្យ ព្រមទទួលខុសត្រូវចំពោះបញ្ហាជាតិ និងអញ្ជើញអ្នកជំនាញដើម្បីបកស្រាយជុំវិញបញ្ហាព្រំដែន គឺប្រាកដជារកឃើញការពិតជាក់ជាមិនខាន៖ «ផែនទីដូចឯកឧត្ដម ហោ ណាំហុង គាត់បកស្រាយអ៊ីចឹង ធ្វើឡើងដោយភូមិសាស្ត្រឥណ្ឌូចិន ធ្វើឡើងក្នុងទសវត្ស ៦០ប្លាយហ្នឹង។ អាហ្នឹងគ្រាន់តែជាមូលដ្ឋានមួយដើម្បីបិទបាំងការពិតទេ»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ កាលពីឆ្នាំ២០១២ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានថ្លែងជាសាធារណៈជុំវិញបញ្ហាព្រំដែនរវាងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសវៀតណាម អស់រយៈពេលប្រមាណ ៥ម៉ោង។ កាលណោះលោកលើកឡើងថា ផ្ទៃដីកម្ពុជា អាចនឹងមិនមែនទំហំ ១៨១.០៣៥គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ប៉ុន្តែគឺអាចលើសពីនេះ។ ទោះយ៉ាងណា រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន គេមិនទាន់ដឹងថា ផ្ទៃដីដែលលើសមានទំហំប៉ុណ្ណា ហើយក៏មិនបានដឹងថាស្ថិតនៅចំណុចណាដែរ៕
No comments:
Post a Comment